Het is een bijna onwerkelijke tijd. De uitbraak van het coronavirus heeft het land nu al wekenlang lamgelegd. Wij Nederlanders zijn opgeroepen zoveel mogelijk thuis te blijven, en daar lijken wij – na eerst wat haperingen – wel degelijk gehoor aan te geven.

Dat geldt ook voor mij. Ik kom mijn huis nauwelijks uit en mijn auto staat al dagenlang stil. Als journalist kun je makkelijk via de telefoon of een videoverbinding je werk doen. Niet zo leuk, wel zo efficiënt. Tankstations spelen een bijzonder rol van betekenis in deze crisis, zoals jullie uit ervaring weten. Want tankstations zijn aangemerkt als vitale onderdelen voor ons land en moeten dus open blijven. In deze editie van Move On hebben wij een aantal ondernemers – en medewerkers – gesproken en opgetekend hoe zij met deze vreemde en ook wel beangstigende situatie omgaan. Ondernemers zouden geen ondernemers zijn als zij hier hun creativiteit en commerciële instinct niet op loslaten. Lees het artikel ‘Onwrikbare ondernemersgeest’ in deze Move On er maar op na.

Maar tankstations bevinden zich ook in een ongemakkelijke spagaat. Je moet dus je deuren geopend houden, maar driekwart van het land zit thuis en dus niet op de weg. De omzetten kelderen keihard naar beneden. Dat roept om initiatief, om die daling te dempen. Maar aan de andere kant is het ook weer niet de bedoeling om met een rake actie massa’s mensen te trekken. Want veel klanten bij elkaar is in deze rare coronatijd even niet zo’n goed idee. Dus wat te doen? Naar mijn idee zit er maar één ding op. De coronacrisis op de minst schadelijke manier uitzingen, wat voor de een makkelijker zal zijn dan voor de ander, en daarna onze wonden likken en weer doorgaan. Want al lijkt dat nu bijna niet te bevatten, er komen ook weer tijden aan die beter zullen zijn. Na regen komt zonneschijn. En na stilstand acceleratie.