Het zou je zomaar eens kunnen verrassen!

Het was eind mei 2020 toen ik te horen kreeg dat er als gevolg van de coronacrisis geen ruimte meer voor mij was bij mijn vorige werkgever. Ik begon direct peentjes te zweten. Er schieten allerlei gedachten door je hoofd: ‘Oh nee hè, niet midden in een pandemie, toch?’ ‘Hoe vind ik straks een nieuwe baan als ik samen met half Nederland op elke openstaande vacature solliciteer?’ Gelukkig viel het uiteindelijk reuze mee met het door mij gevreesde rampscenario, waarin half Nederland zonder baan kwam te zitten.

Sterker nog, er bleken hele leuke vacatures online te staan bij bedrijven die (ondanks de crisis) tegen de stroom in groeien. Ik kwam hier wel laat achter, want de eerste maanden heb ik genoten van een lange en welverdiende zomervakantie. Natuurlijk kon ik die rust best even gebruiken, maar achter in mijn hoofd dacht ik stiekem ook dat ik beter wat later kon gaan solliciteren, als de coronazorgen lang en breed voorbij zouden zijn. Dachten we rond de zomer niet allemaal dat de pandemie binnen afzienbare tijd wel achter ons zou liggen? De wens was ook in dit geval de vader van de gedachte. Aangespoord door familie, vrienden en natuurlijk het UWV, begon ik me toch maar te oriënteren op de arbeidsmarkt. Met lood in de schoenen, dat wel. Na het versturen van drie sollicitaties kreeg ik al snel een reactie van De Eendracht. Ik mocht op gesprek komen. Twee weken later tekende ik het contract en werd mijn eerste werkdag ingepland. Zo zie je maar weer, soms moet je niet te veel nadenken, maar het gewoon doen.

In mijn nieuwe job ben ik verantwoordelijk voor marketing en communicatie van BETA. Heerlijk divers werk, het schiet alle kanten op. Precies waar ik van houd en waar ik toegevoegde waarde kan leveren. Ik heb dan ook veel plezier in mijn nieuwe baan, met nieuwe onderwerpen en nieuwe collega’s. Sommige van die collega’s heb ik nog steeds enkel door een webcam gezien; thuiswerken is de norm. Je zou verwachten dat starten in een nieuwe job onder de gegeven omstandigheden lastig is, maar niets bleek minder waar. Mijn collega’s hebben ontzettend hun best gedaan om mij goed in te werken en mij welkom te heten. Daar ben ik ze dankbaar voor, want ook voor hen vergde dit meer dan normaal. Maar wat is eigenlijk nog normaal? Gezien de situatie waar we met z’n allen in zitten, is ook het contact met leden en andere betrokkenen beperkt. Ik kijk dan ook erg uit naar betere tijden. Tijden waarin onze bijeenkomsten en borrels gewoon weer doorgang kunnen vinden. Tegen die tijd leer ik u graag persoonlijk kennen. Voorlopig echter grijpt COVID-19 nog wild om zich heen en zult u het nog even zonder onze events en meetings moeten doen. Ik wil u daarom aanraden de social mediakanalen van BETA goed in de gaten te houden, zodat u toch op de hoogte blijft van wat er speelt. U vindt ons op LinkedIn en Facebook onder Belangenvereniging Tankstations. Hopelijk zie ik u daar!